W dniu 1 maja 2009 r. rozpoczęliśmy kolejny sezon połowu drapieżników. Z nadzieją ruszaliśmy nad wodę, żądni sukcesów. Niestety, pogoda nie dopisała. Wiał silny wiatr, a duża fala utrudniała połowy. Nie wszyscy wrócili do domu „o kiju”, a niektórzy tak jak Adam Walczuk - nasz Kolega z Koła, mogą go zaliczyć do bardzo udanych. A oto jak opisał swój sukces „Łowca srebrnego szczupaka”.  

        Niechętnie jechałem na Majdan Zahorodyński, bo ponton 25-letni choć poklejony silikonem - to jednak przepuszczał powietrze w wielu miejscach. Nad zbiornikiem godz. 4.30. Okazało się, że jest prawie sztormowa fala. Musieliśmy pod wiatr płynąć ok. 200 m. Fale przelewały się przez ponton. W środku miałem 20 cm wody. Planowałem tylko spinningować, ale na wszelki wypadek wziąłem lekką szczupakówkę i trzy małe karasie srebrzyste. Okazało się, że szczupaki ładnie "biją", tylko że... wyłącznie takie o długości 45 - 48 cm. Tam jest wymiar 50 cm. Takich złowiłem i wypuściłem 13 szt. W trakcie spinningowania musiałem dopompować komory pontonu (z butli ze sprężonym powietrzem). W czasie tej czynności nie zauważyłem, że wichura zdmuchnęła mi wiosła. Musiałem dryfować do brzegu i ich szukać. Znalazłem w trzcinach po 0,5 godz. Gdy ponownie ruszyłem pod fale - na trzcinach złamałem szczytówkę spinningu. Zrezygnowany postanowiłem dopłynąć do wystających grążeli, i tam po spinningować zapasową wędką. Gdy dopłynąłem okazało się, że plecionka z gumką tak się zaplątała na szczytówce, że tylko pozostało cięcie nożem. Odpuściłem więc spinningowi i zarzuciłem szczupakówkę. Natychmiast miałem branie i po chwili wyciągnąłem szczupaka .... 48 cm! 

 
        Zarzuciłem drugi raz, tym razem w lewo, gdzie plecami do mnie siedział na pontonie mój znajomy. Była godz. 8.50 .  Po 2 minutach znów branie. Odczekałem minutę, zaciąłem, najpierw spory opór, potem już lekko coś ciągnę (myślę - pewnie znów "maluch" tylko że w zielu). Po chwili jak mi przygięło wędkę! Szpula na ustawionym hamulcu zajazgotała, ryba wyciągnęła ok. 10 m plecionki i zamurowała w grążelach. Po chwili ruszyła w bok. Hol trwał ok 10 min. Gdy zobaczyłem Go przy pontonie, zamurowało mnie! Kolos! Trzęsącymi rękoma zacząłem wyciągać z tyłu pontonu podbierak i... co za pech! Góra nowego podbieraka oderwała się od rączki a mnie w ręce został tylko uchwyt! Błyskawicznie złapałem siatkę podbieraka i z trudem wyjąłem nią szczupaka. Na dnie pontonu zębacz zaczął szaleć, połamał mi plastykowe kółka w sadzu - następna strata! Nie wyjmując szczupakowi z pyska kotwiczki popłynąłem jak najszybciej z falą do brzegu. Tam okazało się, że zębacz połknął głęboko przynętę, a z boku paszczy przy tzw. zawiasie wystaje krętlik z plecionką. Gdy wyprostowaliśmy plecionkę w kierunku przodu pyska, okazało się, że 10 cm plecionki byłoby wśród zębów, gdyby nie ułożyła się z boku pyska przy zacięciu! Co tam straty w sprzęcie jakie mi się tego dnia przytrafiły, gdyby ryba przecięła plecionkę - to byłaby strata!

        Na brzegu kibice rybę zmierzyli, miała 120 cm. Znalazła się waga, którą przy ważeniu uszkodzono, bo miała zakres do 5 kg. Druga waga miała zakres do 10 kg - też za mało. Dopiero w domu, przy udziale Prezesa Koła i innych wędkarzy zważyliśmy i szczupak miał 10,50 kg z "hakiem".

        Wcześniej na brzeg kilkunastu wędkarzy zrobiło sobie z Nim zdjęcie. Byli koledzy z Lublina, Rogoźna, Siedliszcza, Warszawy i Chełma.

 Gratulujemy i życzymy kolejnych sukcesów.